Het was in de winter van 1966 dat er een auto met een grote luidspreker op het dak door de straat reed en aankondigde dat in het Kunstmin een open dag zou zijn van de Hobby Club Dordrecht.
Werkelijk een mirakel! Ik had net in die periode het boek van Leonard de Vries gelezen: De jongens van de Hobby Club. Een magische wereld die nu werkelijk bleek te bestaan.
Dat weekend ging ik met mijn vader naar het Kunstmin en zag daar dingen die zo uit het boek kwamen. Allerlei apparaten die er machtig interessant uitzagen en bovenal mensen die daar iets van af wisten. Grote mensen in mijn ogen, enthousiast vertellend en soms echt volwassen met een baard en een pijp.
Ik was niet meer te houden en moest en zou er bij! Helaas, de minimum leeftijd was 13 jaar en ik moest dus nog een half jaar wachten. In april van het jaar daar op volgend meldde ik mij bij de Hobby Club. Eerst die hoge trap op en dan een ontmoeting met het bestuur om eens kennis te nemen van de rechten en de plichten van een HCD-lid.
Er waren twee mensen; één met een bril die enthousiast en snel sprak over alles wat er zoal gebeurde en over de regels van de Hobby Club. En dan was daar ook de voorzitter: Ger de Pee. Ik zou nu zeggen dat ik hem cool vond. Toen leek het voor een soort filmster. Een lange man met glanzend haar, een pak met stropdas en zwarte puntschoenen. En hij rookte, ik geloof Caballero. Wow! Ger bewoog ook heel rustig en zelfverzekerd en hij kon zo, voor mij in elk geval, speciaal over mij heen kijken. Ik voelde mij klein en trots dat ik er bij hoorde, tegelijk. Hij gaf mij ook mijn eerste opdracht: "Ga het radio-magazijn maar eens opruimen en sorteren. Deze jongen (Rob Dieks) helpt je wel."
Ik koos voor electronica en Rob Dieks werd een soort mentor voor me. Daar ging ik mijn eerste radio maken: een kristalontvanger. Voor de leken onder jullie: een plaatje aluminium buigen in een afgeplatte U-vorm, een paar gaatjes erin en 4 onderdelen aan elkaar solderen. Rob bleek een uitstekende leraar en ik een buitengewone leerling: ik deed er maar liefst 3 maanden over voor er geluid uit kwam. En ik was er iedere avond en dag dat de HCD geopend was. Maar ja, er was ook zoveel afleiding. Er gebeurde zo veel om mij heen. Dàt weten jullie allemaal ook.
16 april 2001 Tom Dogterom