Ter inleiding:
in november 2000 interviewde ik, vlak voordat hij een chemokuur moest ondergaan, de eerste voorzitter van Hobby Club Dordrecht, Hans Huisman. Helaas had de kuur niet het gewenste resultaat: Hans Huisman stierf op 17 januari 2001. Tijdens ons gesprek vertelde hij, dat Thom Houtman, de eerste secretaris van de HCD, al vroeg in de jaren vijftig naar Nieuw Zeeland was geëmigreerd, het land waar ik zelf tussen 1992 en 1997 woonde. In een elektronisch telefoonboek had ik T.J. Houtman al gauw gevonden. Hij bleek in Seatoun bij de hoofdstad Wellington te wonen, in het zuiden van het noord eiland. Ik schreef hem op 12 februari 2001 een brief met het verzoek iets te vertellen over de eerste tijd van de Hobby Club. Op 6 maart antwoordde hij mij. Hieronder volgen enkele fragmenten uit zijn brief.
Kees Snoek
Ja, ik was werkelijk echt verbaasd je schrijven te ontvangen en het bracht een hoop herinneringen te boven. Toevallig had een schoolvriend van de HBS Utrecht 6 maanden geleden een zolderopruiming gedaan en stuurde me twee nummers van Hobby Club, nl. Juni 1950 en Januari 1951. Ik heb die ingesloten. Mijn jongens lezen geen Nederlands en hebben ook andere interesses.
Ik kan me heus niet herinneren de spoorwegen te hebben geschreven over uitgebrande treinstellen, misschien ook wel beter dat we die niet kregen, ik ril nu al van de moeilijkheden die dat zou hebben opgeleverd.
Om je even in te lichten, mijn schoolvriend, Niek Wortel, die nu in den Haag woont had Leonard de Vries uitgenodigd naar Utrecht waar we met hem ruimtes hebben bekeken langs de gracht, de oude werven en zelfs de bunkers langs de weg naar de Bilt. Kort daarna ging ik naar de MTS (nu geloof ik HTS) en kwam later bij Hans Huisman wonen. En met die achtergrond plus een interesse in radio begon het dan.
Wel nu, toen we het pand aan de gracht vonden heb ik een oude wasmachine van mijn Tante gekregen, dat was er een met een houten kuip. De reden waarom ik dat aanvaarde was dat toen we in Apeldoorn woonden, er een fabriek tegenover ons was die die dingen maakte. Mijn Tante had er geen gebruik van gemaakt voor een jaar en de kuip lekte en zou aan duigen vallen, dus hebben we de motor en de wringer er af genomen en het ding een trapje van de gracht af genomen en aan een touwtje in de gracht laten zinken om de kuip te redden!!!! Het zat nog in de gracht toen ik Dordrecht verliet, tegenover het pand. Het touwtje zal nu wel verrot zijn, als je nu beslist een "veteran" wasmachine wil hebben, kun je er nog gaan vissen!!!
Ook had ik een jongen genaamd Klaas ?? ontmoet, die bij Aviolanda werkte in zegge eind '51. Die had een VCR 97 radarbuis tot oscillograaf gemaakt en die had de muziek van een platenspeler op beide Hor and Vert platen aangesloten. Je krijgt dan Lissajoes figuren die rond en rond dansen als ze in en uit fase komen. Ik dacht dat iemand een radio zou uitbrengen met zo’n buis er in, maar jammer genoeg nooit gedaan.
Op geloof ik de tweede avond in dat pand had ik hem met zijn apparaten in een hoge kast verstopt (er was een 12 of 14 voet plafond) en toen vroeg ik de aanwezigen of ze wel eens muziek gezien hadden in plaats of tezamen met gehoord hadden.Waarbij Klaas de kast deur opende en zijn beste Lissajoes plaat draaide. Het was een groot succes, behalve voor één lid die opperde dat Klaas geen lid was, wel er moet altijd er een zijn. Klaas had ook een mooie zuster, wat me erg interesseerde. Jammer dat zij niet de interesse deelde. Ik ben nog eens met Klaas en twee van zijn werkgenoten in een auto naar een winkel in den Haag geweest, die oud legerspul verkocht en waar ik een zender van een "Wellington" kocht, ook al omdat die gekleurde grote knoppen had. Die was te groot om mee naar NZ te nemen. Ik nam wel een zendontvanger mee die voor Rusland bestemd was, dezelfde die ons leger in Indonesië gebruikte, in de Kali liet vallen, dan in de zon zette en na een paar uur er rustig mee voort ging. Ik heb dat later hier aan een kortegolf enthousiast verkocht.
Ondertussen had ik mijn Moeder eindelijk zover gekregen dat ze me naar NZ liet gaan (na twee keer de eerste en twee keer de tweede klasse bij de MTS te hebben gedaan (ik had 3 jaar HBS inplaats van 5 toen ik daar naar toe ging op advies van Oom deze en Oom die, in plaats van de Radioschool, waar ik naar toe wilde.) Dus van de Hobby Club na het pand aan de Wolwevershaven had ik geen kennis, en ik ben erg blij dat daarna de Club een goede tijd had, en natuurlijk spijt het me al die radio en radioachtige bezigheden te hebben gemist.
In NZ begon ik met drie maanden in de radiofabriek van Philips in de onderdelen. Ik wilde toen wel een eindtester worden (die de radio's aftrimmen), maar er kwam geen opening. Daarna werkte ik drie maanden met een firma die Amerikaanse dictatiemachines hadden die op een korte wijde band krasten. Maar die mensen bliezen de reparatie invoices artificieel omhoog en moest ik de reparaties een week vast houden (zodat ze hun valse invoices konden verdedigen). Ik ging toen naar een Radiowerkplaats in Kilbirnie, waar we nu niet ver van wonen. Daar heb ik van een Engelse bouwdoos een B/W (Z/W) TV gemaakt en mijn baas liet een mahonie kast er voor bouwen.
We hadden die net klaar toen er een Engelse zender hier word gedemonstreerd voor twee weken. En des avonds stond het volk 6 diep voor de etalage iedere avond. Ik heb ook nog een derde van een Fotografiewinkel gehad in Masterton, maar die andere knaap liet mij al het werk doen terwijl hij slechts Vrijdags daar was. Toen we moeilijkheden kregen over het feit dat er geen Lease was, heb ik hem mijn derde verkocht. Toen heb ik een paar jaar als havenarbeider gewerkt,wat zeer goed betaald werd. Dat was na de grote haven strike(sorry). In die tijd trouwde ik een Schotse en kocht een oud huis, waar ik zeven jaar aan werkte en ook een baan kreeg bij het Oceanografisch Instituut,waar ik een aantal artikelen schreef over de Antarctic Convergence en de oppervlakte temperaturen tussen NZ en Antarctica. Na een paar jaar was mijn brein leeggezogen (ik verving daar een Dr in Natuurkunde). Ik ging toen terug naar mijn radio en werkte voor een TV verhuur firma, waarna ik voor me zelf begon als Electronic & TV Services, dat veranderde later in Selected Music Co, toen ik Jukeboxes had ontdekt. Omdat we hier import licensing hadden en geen onderdelen konden krijgen moesten we alles zelf maken. Ik heb nog 6 Jukeboxes uit bijna niets opgebouwd. Toen ik 2 knechten had, werd het eigenlijk ook een soort hobbyclub. Later kreeg ik flipperkasten. Space Invaders etc. etc. Het was hard werk, veel autorijden en zo maar ik heb een groot aantal mensen ontmoet en er veel plezier mee gehad. Nu ben ik vanwege mijn leeftijd (bijna 70) de hele zaak aan het opruimen, maar doe nog steeds wat klussen. Ik bouw nu een Orchestrion van een Pianola kast. Dat heeft een zogenaamde "O" rol die beneden zit en die speelt de piano, een glockenspiel, een snare drum, een houten klapper, tambourine, basdrum,driehoek en cymbal. De kast zal wel schudden wanneer hij werkt.
Door dat de Kit 115v was en sommige verlichtingen aan en uit geschakeld worden, en het ding natuurlijk munt-geopereerd is, kwamen we met 115v, 230, 28v een step down transformateur, een 28v transformateur en weer een step up transformateur. Die grote kast zit dus lekker vol.Als hij klaar is zal hij erg zwaar zijn,vooral omdat er 4 glas-in-lood raampjes in zitten ook. Je ziet,eens een hobbyist,altijd een hobbyist.
En tot slot, weet je dat ik nog steeds in Dordrecht woon, ik heb daar jaren geslapen in een laatje bij de gemeente en soms kreeg ik kiespapieren voor het Europees parlement, die altijd per zeepost aankomen zodat, onmiddellijk ingevuld en per luchtpost teruggezonden, ze te laat aankwamen.Tegenwoordig zit ik op een hard disc, die maar steeds in de rondte vliegt gedurende onze nacht hier,waardoor ik niet altijd goed kan slapen denk ik.
Groeten van Thom