De Wildert is in 1959 door de gemeente Dordrecht gekocht en het was de bedoeling om er een camping en een vakantiehuis voor, met name, Dordtenaren te beginnen. Uiteindelijk kwamen er natuurlijk ook niet-Dordtenaren kamperen en werd het een soort van openbaar kampeerterrein. De Wildert zou onderdeel worden van de afdeling Sport en Recreatie van de gemeente, waarvan de vader van Kees Ruurs het hoofd was.
Er moest toen wel iemand komen die een beetje verstand van kamperen had en derhalve werd mijn vader, die nog maar net een jaar in dienst van de gemeente Dordrecht was, gevraagd om dit tijdelijk te doen, in principe totdat ze voor hem een vervanger hadden.
Dat tijdelijk heeft uiteindelijk tot 1964 geduurd, elk jaar werd verlengd en wij bleven twee keer per jaar verhuizen.
In oktober 1964 zijn we er permanent gaan wonen.
De Wildert was voordat het werd gekocht door de gemeente een rusthuis voor bejaarde zusters. Deze hadden daar een rustig bestaan in de laatste jaren van hun leven.
Ook had de gemeente Dordrecht achter het vliegveld Seppe een groot stuk grond, waarvan de bedoeling was er ooit een kampeerterrein van te maken. Na een lange strijd met het vliegveld vanwege plannen voor toekomstige uitbreiding, heeft er uiteindelijk een grondruil plaatsgevonden en is het grondgebied van De Wildert aansluitend aan het toen bestaande uitgebreid met ca. 2 hectare. De grond achter het vliegveld kwam toen beschikbaar voor uitbreiding. Dit heeft nog jaren geduurd voordat het zover was in verband met juridische procedures van de omwonenden. Sinds kort heet het vliegveld geen Seppe meer, maar Breda Airport, in verband met de commerciële mogelijkheden. De naam vliegveld Seppe ontleend zijn naam aan een man, die bij het vroegere stationnetje van Bosschenhoofd woonde. Als er iemand naar Bosschenhoofd met de trein ging hoefde hij toen te zeggen dat hij er bij “De Sep” uit moest. De trein stopte toen gewoon bij die man voor de deur.
De Wildert lag op grondgebied van Bosschenhoofd, wat weer bij de Gemeente Hoeven behoorde, tegenwoordig gemeente Halderberghe, waaronder ook inmiddels andere gemeenten zoals Oudenbosch en nog wat plaatsen vallen.
Mijn vader is uiteindelijk tot zijn pensioen, in 1977, beheerder van De Wildert gebleven en is daarna terug gegaan naar Dordrecht c.q. Papendrecht. Er is toen een nieuwe beheerder gekomen, die na een aantal jaren de gelegenheid kreeg om de hele boel over te nemen.
De Wildert bestaat nog steeds.
In een van de eerste jaren van onze Wildert–tijd heeft de Hobby Club Dordrecht eens een kampweek gehad, waar ik toen regelmatig te vinden was. Zodoende ben ik eens gaan kijken op de Hellingen in Dordrecht en ben daar toen lid geworden.
Ik heb bij het overlijden van mijn vader de nodige papieren, knipsels en foto’s van De Wildert meegenomen en koester deze nog steeds.
2014