De Hobby Puk is het officiële orgaan van de HCD. Ook andere Hobby Clubs in Nederland (en daarbuiten) beschikten soms over een clubblad. Er is zelfs een vorm van samenwerking geweest, door gezamenlijk een blad uit te geven, of door artikelen van elkaar over te nemen. Op landelijk niveau werden ook tijdschriften uitgegeven, die onderwerpen uit de hobbysfeer publiceerden, het hobbyclubleven beschreven, of een poging deden dit te promoten.
De tekst van de hier gepubliceerde uitgaven is onveranderd overgenomen uit de gedrukte versies. Men ziet zo de spellingsvoorkeur door de jaren heen, de typefouten die sommige redacties voor lief namen, de goedbedoelde, maar foutief geschreven persoonsnamen en de spelfouten.
De Hobby Puks werden vervaardigd door een redactie die vanaf het einde van de jaren vijftig regelmatig van samenstelling wisselde. De redactie hield zich bezig met het samenstellen en uitgeven van het cluborgaan Hobby Puk. De afdeling Drukkerij, die korte tijd heeft bestaan, heeft op een velletje van 8½ bij 11 cm. een ‘oer Hobby Puk’ gedrukt, dat twee artikelen bevatte: ‘Van de redactie’ en ‘Van knaap tot aap’, een verslag van een excursie naar Diergaarde Blijdorp. Van dit nummer is voor zover bekend geen enkel exemplaar bewaard gebleven. Alle volgende nummers van de Hobby Puk zijn gestencild. Doorgaans worden de redactieleden in iedere uitgave genoemd. Zij schreven zelf artikelen en spoorden anderen aan een stukje te schrijven. De teksten werden op stencil getypt, waarin ook met een speciale groene vloeistof tekeningen konden worden vastgelijmd. De meeste tekeningen in de Hobby Puk zijn gemaakt door de Dordtenaar Wim Dolk, die ook de omslagen van het clubblad ontwierp. Van die tekeningen werden door het bedrijf Gestetner elektronische afdrukken gemaakt die in een gewoon stencil konden worden geplakt. De fantasie van Wim Dolks tekeningen van hobbyende kereltjes en meisjes heeft bijgedragen tot het geheel eigen vrolijke karakter van de Hobby Puk. De plaatjes geven vaak op humoristische wijze een passend beeld bij het beschreven onderwerp. Uit de voorraad tekeningen werden bij herhaling dezelfde afgedrukt. Bij de overgang van de jaren zestig naar de jaren zeventig heeft Rieke van der Stoep voor het cluborgaan tekeningen gemaakt die meer in overeenstemming waren met de toenmalige tijdgeest.
Door de vaste lijnvoering waren tekeningen geschikt om in verschillende kleuren te worden gestencild. Als er op een bladzijde met een tekening ook tekst stond, moesten de betreffende bladen voor een tweede keer door de stencilmachine worden gehaald, nadat de zwarte inkt was vervangen door een andere kleur inkt. Dit was een smerig karwei: eerst moest de zwarte inkt volledig worden verwijderd uit het inktreservoir, waarna dit gevuld werd met groene of rode inkt. Als het reservoir niet volledig was schoongemaakt, kreeg de rode inkt een ietwat donkere tint. Omgekeerd kon ook tekst in zwarte inkt een rode schijn vertonen als er nog wat rode inkt in het reservoir was blijven zitten.Het broze stencil bood nog meer mogelijkheden. Afwijkende lettertypen werden met behulp van een plastic sjabloon en een speciale pen in de stencils gekrast. Dit moest met uiterste precisie gebeuren, want bij het stencillen werd elk haaltje zichtbaar.
Ook het tikken van tekst in de stencils was een nauwkeurig karwei, want elke tikfout moest worden weggepenseeld met een rode vloeistof. Vervolgens moest je enkele minuten wachten totdat die vloeistof goed was opgedroogd en dan kon je er de juiste letter overheen tikken. Maar het was lastig om die letter op precies de juiste plaats te krijgen en vaak werd hij ook wat donkerder dan de letters die foutloos waren ingetikt. Ieder stencil bestond uit twee pagina’s. Op een typemachine met een gewone wagen werd de tekst op een half stencil ingetikt. Naderhand werden de twee halve stencils met de eerder genoemde groene vloeistof aan elkaar geplakt. Rond 1969 kreeg de HCD echter de beschikking over een typemachine met een grote wagen, waar het gehele stencil in de breedte in paste, zodat de tekst van twee bladzijden naast elkaar in twee kolommen kon worden getikt. Voor het aanbrengen van een paginanummer op ieder stencil bestond een speciale methode, zodat de bladzijden een logische nummering hadden in de gevouwen katernen van de kant-en-klare uitgave. Nadat alle vellen dubbelzijdig waren gestencild, moesten de pagina’s worden vergaard (gebundeld), gevouwen en geniet.Behalve jaargang 13 en 14 bevatten alle Hobby Puks advertenties. Ook voor het verkrijgen van adverteerders spande de redactie zich in. Voor een overzicht van de adverteerders klik hier.
De acquisiteur van deze advertentiepagina herinnert zich: “Ik ben als zestienjarige een keer op de Buiten Walevest naar binnen gelopen, waar toevallig drie heren wijnhandelaars stonden (misschien wel met een glas in de hand en een sigaar in de andere, of verzin ik dat nu?) en mij met veel bonhomie een verlenging van het advertentiecontract toestonden. Ware gentlemen, ik zal dat nooit vergeten!
Evenmin vergeet ik die kerel met borstelig rood haar van de EMF die mij uitkafferde, omdat we een brief over de advertentie hadden gestuurd die hem onwelgevallig was. Naar een verlenging kon ik fluiten."
In de eerste uitgaven werden de advertenties op stencil getypt of getekend. Later waren de meeste edities voorzien van door een drukkerij vervaardigde kaften en advertentiepagina’s.
Terwijl ook de Hobby Puk verscheen werd Hobby Journaal uitgegeven, bedoeld als maandelijks mededelingenblad. In totaal is het zeven achtereenvolgende maanden verschenen van september 1967 t/m maart 1968.
De laatste editie van de Hobby Puk kwam in september 1971 uit. Pas in 1973 verscheen het (tweemaandelijks) mededelingenblad Van onder de hanebalken. Het kent slechts twee uitgaven: feb/mrt 1973 en mei 1973.